به نقل از «ایران اکونومیست»

حفظ محیط‌زیست روستاها با کمک تسهیلگران محیط‌زیستی

تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۴۶۹۳۹

تربیت تسهیلگران محیط زیستی در روستاها یکی از برنامه های سازمان حفاظت محیط زیست در دولت سیزدهم است که قرار است این افراد در کنار دهیاران به حفاظت از محیط زیست در روستاها بپردازند.

به گزارش ایران اکونومیست - حفظ محیط زیست یک مقوله عمومی است که در اصل پنجاهم قانون اساسی به آن اشاره شده است از این رو می توان دریافت که حفظ محیط زیست به تنهایی از عهده یک سازمان یا نهاد برنمی آید و در گامی جلوتر نباید انتظار داشته باشیم که دولت به تنهایی بتواند محیط زیست کشور را حفظ کند بنابراین باید تمام بخش های خصوصی، دولتی و مردم در کنار هم از محیط زیست و تمام مولفه های زیستی در طبیعت حفاظت کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دولت سیزدهم بعد از روی کار آمدن بر مردمی شدن حفظ محیط زیست تاکید کرد از این رو سازمان حفاظت محیط زیست برنامه های متنوعی در این زمینه طرح ریزی کرده است که یکی از آنها ترتیب تسهیلگر در هر روستا است.

مدیر کل دفتر مشارکت های مردمی و مسوولیت اجتماعی سازمان حفاظت محیط زیست دراین باره به خبرنگار محیط زیست ایران اکونومیست گفت: بحث ترتیب تسهیلگر محیط زیستی جزو برنامه های معاونت آموزش سازمان محیط زیست است که بر اساس آن قرار است در هر روستا یک تسهیلگر محیط زیستی داشته باشیم، کار آغاز شده و هم در روستا و در مرحله بعدی در شهر اجرا خواهد شد.

سید ابوالقاسم موسوی درباره طرح تربیت تسهیلگر محیط زیستی توضیح داد: برای اینکه بتوانیم بحث محیط زیست را در ابعاد مختلف آن در کشور مدیریت کنیم نیاز داریم که شرایطی از جمله در روستاها فراهم شود، در روستاها مسائل مختلفی مانند پسماند، حفاظت از مناطق چهارگانه در حاشیه روستاها، الگوهای مصرف، حفظ منابع، گونه های گیاهی و جانوری وجود دارد که باید برای تمام آنها برنامه داشته باشیم؛ بنابراین برای اینکه بتوانیم این مسائل را به سامان برسانیم نیاز داریم که حتما در کنار دهیاران یک تسهیلگر محیط زیستی هم داشته باشیم.

مهمترین مساله ای که امروز در دولت به دنبال آن هستیم مردمی سازی محیط زیست است که این تسهیلگران می توانند به راحتی با آموزش هایی که می بینند و مهارت هایی که کسب می کنند مردم را پای کار حفاظت از محیط زیست بیاورند و به مشارکت بگیرند.وی افزود: در این راستا علاوه بر اینکه دهیاران آموزش های محیط زیستی را به صورت مجازی می گذارنند، در نظر داریم که یک تسهیلگر محیط زیستی را در هر روستا تربیت کنیم و آموزش دهیم تا به عنوان نماینده محیط زیست که دغدغه محیط زیست دارند در مدیریت روستا به دهیاران کمک کنند، در واقع این افراد کارشناسان محلی خواهند بود و زمانی که دهیاران، بخشداران و فرمانداران در حوزه های خود قصد انجام کارهایی را برای توسعه دارند باید ملاحظات محیط زیستی را توسط این افراد داشته باشند.

وی تاکید کرد: سعی می کنیم تسهیلگرها بومی و ساکن همان روستا باشند یا دستکم نزدیک ترین فاصله را به آن روستا داشته باشند چون باید با شرایط اقلیم و اقوام آن منطقه آشنا باشند، این افراد یک سری آموزش هایی خواهند دید که از جنس تسهیلگری و محیط زیستی است اگر هم که تحصیلات محیط زیستی داشته باشند که بهتر استقبال می کنیم.

موسوی ادامه داد: مهمترین مساله ای که امروز در دولت به دنبال آن هستیم مردمی سازی محیط زیست است که این تسهیلگران می توانند به راحتی با آموزش هایی که می بینند و مهارت هایی که کسب می کنند مردم را پای کار حفاظت از محیط زیست بیاورند و به مشارکت بگیرند، یکی از اهداف جدی ما در این حوزه این است که بتوانیم محیط زیست را توسط خود مردم حفظ کنیم ما نمی توانیم مدعی باشیم که سازمان حفاظت محیط زیست می تواند همه کارها را انجام دهد، از نظر ما اگر مردم پای کار نیایند و کمک نکنند و مشارکت نداشته باشند امکان حفظ محیط زیست و ارتقاء سطح سلامت جامعه و حفظ منابع زیستی میسر نیست.

وی با اشاره به اینکه طرح تربیت تسهیلگر نهایی شده است گفت: در دولت جدید تربیت تسهیلگر همراه با آموزش و کارهای میدانی انجام می شود بعد از آن کارت تسهیلگری دریافت می کند، از این رو در مرحله ابتدایی طرح اصلی قرار داریم که امیدواریم به زودی نهایی و بودجه آن تصویب شود تا بتوانیم به طور کامل اجرا کنیم.
 

مدیر کل دفتر مشارکت های مردمی و مسوولیت اجتماعی سازمان حفاظت محیط زیست درباره اینکه آیا تسهیلگران جزو نیروهای سازمان محیط زیست محسوب می شوند، افزود: ما دنبال گسترش ساختار سازمان نیستیم، افرادی هستند که داوطلبانه و جزو تشکل های مردم نهاد و به صورت غیرانتفاعی کار می کنند که در تلاشیم از آنها استفاده کنیم، در واقع می تواند به صورت خودگردان پیش رود یعنی اینطور نیست که افراد از حقوق های دولتی استفاده کنند، در واقع در این مسیر به دنبال اقتصادی کردن مباحث محیط زیستی هستیم ، مثلا در تلاشیم تا پسماند اقتصادی شود که یکی از کارهایی است که تسهیلگر می تواند در یک روستا انجام دهد چون می تواند محل درآمد باشد و به سود آن نیز به مردم برگردد.

وی اظهار داشت: با توجه به اهمیت موضوع، آموزش تسهیلگران مجازی نیست، حداقل باید پنج روز آموزش میدانی ببینند، بعد از آن طرحی را تعریف و اجرا کنند و زمانی که مورد تایید اساتید قرار گرفت فرد می تواند کارت تسهیلگری دریافت کند که برای این منظور باید بودجه آن تامین شود.

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: سازمان حفاظت محیط زیست ، توسعه روستایی ، آهنگ حیات

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: سازمان حفاظت محیط زیست توسعه روستایی آهنگ حیات سازمان حفاظت محیط زیست حفظ محیط زیست محیط زیست محیط زیست داشته باشند داشته باشیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۴۶۹۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رده‌بندی مناطق حفاظتی محیط‌زیست 

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، مسألە حفاظت ازمحیط‌زیست در ایران مانند آن چه در اندیشە فلسفی سایر نقاط جهان نیز مشابه آن روی داده است، در پارادایم طبیعت‌گرایی ظهور یافت.

نرگس آذری (دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی سیاسی) در مقاله‌ای با عنوان «در باب ضرورت یک انقلاب شناختی در جامعه‌شناسی ایرانی» به این موضوع اشاره می‌کند که اهمیت به محیط‌‌زیست به مثابۀ نوعی بینش در مقابل انسان‌محوری فزاینده عصر توسعه و مدرنیسم قد علم کرده است و رویکرد طبیعت‌محورانه‌ای را شکل داده  که در آن محیط‌زیست نیازمند توجه و مراقبت فوری است.

* محیطزیست  و مناطق حفاظت شده

به زعم این پژوهشگر حفاظت از محیطزیست نیازمند تعریف محیطزیست در تقابل با فعالیت‌های انسانی دانسته شده است و از همینجا مرز‌های محیط‌زیست در آن چه اکنون به عنوان مناطق چهارگانه‌ حفاظت شده می‌شناسیم پدید آمد. شکل‌گیری این مرز‌ها به زمان تصویب قانون شکار به عنوان اولین قانون محیط‌زیستی کشور و ایجاد مناطق ممنوعه در سال ۱۳۴۲ برمی‌گردد.

او در ادامه می‌نویسد در آن زمان با توجه به وسعت کشور و بودجه‌های محدودی که در اختیار شورای شکار قرار می‌گرفت، تشخیص داده شد اگر عمده منابع اعتباری به مناطقی تخصیص داده شود که به لحاظ بوم‌شناختی اهمیت ویژ‌ه‌ای دارند، موجب موفقیت بیشتر در حفاظت از آن مناطق خواهد شد. بنابراین نواحی حفاظتی که  بعداً مناطق حفاظت شده نامیده شد به وجود آمد. در این مناطق شکار ممنوع بود مگر آنکه مجوز لازم از شورای شکار گرفته شود.

* رده‌بندی مناطق حفاظتی محیط‌زیست 

آذری می‌نویسد مراتع و جنگل‌های واقع در مناطق حفاظت شده تابع محدودیت‌هایی بود که از سوی شورای شکار و وزارت کشاورزی و منابع طبیعی اعلام شده بود و با تصویب قانون شکار و صید در سال ۱۳۴۶ و تأسیس سازمان شکاربانی و نظارت بر صید، مفاهیم پارک‌های ملی و مناطق حفاظت شده به روشنی تعریف گردید.

آذری در ادامه توضیح می‌دهد که تا قبل از تأسیس سازمان حفاظت محیطزیست در سال ۱۳۵۰، حدود ۶ پارک ملی و ۳۵ منطقۀ حفاظت شده شکل گرفت. بدین ترتیب حدود هفتاد سال پیش، ترسیم این مرز‌ها با انگیزه ایجاد امکان حفاظت با توجه به محدودیت‌های موجود، محیط‌زیست مورد حمایت و حفاظت را به نام محیطزیست معرفی کرد و چهار طبقە حفاظتی با نام‌های پارک‌های ملی، پناهگاه‌های حیات‌وحش، مناطق حفاظت‌شده و آثار طبیعی ملی تعریف و رده‌بندی شد.

* جهان مدرن و محیط‌زیست

این پژوهشگر در ادامه می‌نویسد در کشور تمام تلاش براین بود که مناطق حفاظت شده  با ملاک‌های جهانی و حتی نام‌های رایج منطبق شود که در ایران آنها با نام مناطق چهارگانۀ محیطزیست شهرت دارند. اما این مرز‌ها هرگز نیازی به انطباق با زیست‌بوم تاریخی جامعۀ پیرامونی در خود ندیده‌اند؛ اگرچه این ظهور صنایع و شهر‌های مدرن و نیاز‌های فزاینده‌اش بود که محیط‌زیست را متأثر می‌ساخت.

این نویسنده در جمع‌بندی این پژوهش به این موضوع اشاره می‌کند که آنچه در تعیین مناطق چهارگانه، به عنوان تهدید نهایی معرفی و توسط مرز‌ها تهدید شد عمدتاً فعالیت‌های جامعۀ روستایی بود. جامعه‌ای که به واسطۀ همین اعلان جنگ، خود را برای گسترش مرز‌های جغرافیایی و مرز‌های بهره‌برداری‌اش حریص‌تر کرد، جدالی که تاکنون برای تعیین حدود مرز‌ها از دوسوی این جبهه‌ها ادامه دارد. موقعیتی که در میانه نبرد قانون و منافع نابودی محیط‌زیست در همە ابعاد و شاخص‌هایش را هدف گرفته است.  

انتهای پیام/